Langzaam maar zeker begon mijn lief zich achtergesteld te voelen. Al die uren naaien resulteren in prachtige creaties.... voor mij en mijn meiden. Nu pronkt hij graag met zijn meisjes in zelfgemaakte outfits. Maar hij wilde ook wel eens iets zelfgemaakt hebben... Nou....dat heeft hij geweten! Ik besloot een stoere rugzak te maken. Voor iemand met vrijwel geen tassen ervaring een uitdaging op zich. En ook besloot ik nog wat aanpassingen aan het patroon uit te voeren. Het resulteerde in bloed, zweet en tranen, en vooral de nodige krachttermen.... Maar hierbij presenteer ik de tas voor de man, met min en meer liefde gemaakt.
The best description for the love of my life in all my sewing endeavours is....completely neglected. My hours in the sewing room are dedicated to me and my girls. Sure enough he loves showing off the women in his life. But for a while now, he has been mentioning that he would like something me-made as well. So I made him something. And, oh boy, did he know! I decided to make him a manly backpack. A challenging project for someone with next to no bagmaking experience... Of course, not being hindered by any real experience, I also decided to make some adjustments to the pattern. It took blood, sweat, tears and a fair amount of strong language. But hereby I proudly present.... 'the bag for the man'.
