Ze stond met twee stofjes in haar handen. Voorzichtig vroeg ze of ik daar misschien een Sinterklaas mantel van kon maken, met misschien zo'n jurk eronder (uit dat hele oude laken met slijtage scheur en al). Het was de juf, altijd rustig, die precies weet wanneer ze onze jongste krullenbol net dat extra duwtje kan geven, maar ook haarfijn aanvoelt wanneer dat emmertje over dreigt te lopen.
Nee zeggen tegen de allerliefste juf van de wereld, dat kan toch niemand? Ik in elk geval niet. En zo naaide ik deze week nog een hele snelle Sinterklaas mantel. Zo snel en makkelijk dat ik het graag uitleg.