Het is een leerproces naaien voor jezelf. Kinderkleding dat steekt niet zo nauw. Maar naaien voor jezelf dat is effen wat anders. Los van het feit of je van
#sewwhatyouwear doet of gewoon maakt waar je zin in hebt.
Vrouwelijke vormen, op de ene plek al meer aanwezig dan op de andere, ze zijn nogal een complicerende factor. Een mooi stuk stof over je lijf hangen is simpelweg niet voldoende. Nu vind ik een patroon passend maken een van de leukste onderdelen in het naaiproces. En ik word er heel langzaamaan beter in. Maar het is een proces van vallen en opstaan. Het afgelopen jaar werd mijn doorzettingsvermogen flink op de proef gesteld bij het maken van een katoenen jurk met aansluitend bovenlijf. Bij proefversie 3, die nog steeds niet naar wens was, zakte de moed me toch wat in de schoenen....
Sewing for myself, it can be a real struggle. Even not taking into account my personal #sewwhatyouwear challenge. Those feminine shapes (at some places more then others) really do need some attention. Simply draping some gorgeous fabric around you does not do the trick. It really needs careful cutting and sewing. Last year I definitely found myself on a steep learning curve. It actually almost killed my sewjo all together. As I came to muslin no 3 for a fitted cotton dress (which still needed adjusting...) I decided I needed to sew something easy for me.
