Nieuw leven, zo mooi, zo klein....zo kwetsbaar....

Het was alweer een tijdje geleden dat ik iets voor een baby mocht naaien. En niet zomaar een baby... Ik ben opnieuw tante geworden... Het blijft bijzonder, ook al is het nu voor de derde keer. En dus moest er genaaid worden natuurlijk! Zo pakte ik er een vertrouwd patroon bij, de baby harem pants van Sofilantjes.

Maar met de schaar in de hand viel ik ineens stil. Ik maakte dit broekje een jaar geleden ook. Voor een ander mooi ventje, van een goede vriendin. Zijn eerste verjaardag werd dit jaar niet gevierd. Een zware zucht ontsnapte me, terwijl tranen in mijn ogen prikten....

The joy of sewing for a baby, it had been a while. And not just any baby. This time it was for my nephew. I have become aunt again! Even though this is the third time already, it remains so very special. So of course I had to sew something. And I grabbed a familiar pattern, the baby harem pants by Sofilantjes 

Then suddenly, with the scissors in my hand,  I fell silent. I made this pattern before, about a year ago. I made it for the baby of a dear friend. But this year there was no first birthday to be celebrated. A heavy sigh escaped me, as tears sprung to my eyes.

En ik begon... Ik begon te knippen en te naaien. Terwijl mijn handen werkten, vielen de gedachten op hun plek. De blijdschap om dat mooie neefje. Dat wonder van leven, dat grote geluk.

Maar ook de kwetsbaarheid. Het verdriet van zo'n enorm gemis. De verwondering over de kracht om zin te blijven vinden, om liefde te laten groeien.

Ik dacht over wat het met mij en met ons doet. Dat het ouderschap ons verantwoordelijkheid gaf. Maar dat de afgelopen jaren, waarin ziekte en verlies in onze omgeving steeds om de hoek kwamen kijken, de zorgeloosheid in het leven heeft doen wankelen. Het geluk in het leven is niet meer vanzelfsprekend, zoals dat het eerder was.

Het leven is kwetsbaar. En de enige conclusie die ik maar kan vinden is dat dit des te meer reden is om het te omarmen, dat leven. Om er ten volle van te genieten. Om dierbaren na aan het hart te houden.

En dus ook om vooral dat nieuwe leven met open armen en hart te ontvangen. Te omhullen met liefde, warmte en vertrouwen. En te kleden in een broekje van de allerzachtste stof van See You At Six. Hoewel dat laatste uiteindelijk natuurlijk maar een bijzaak is.... 

Je bent zo welkom lief klein neefje!


ENGLISH

Then....... I began. I started cutting and sewing. As my hands worked the thoughts in my mind fell into place. The happiness over my beautiful nephew. The wonder of life, the joy his life brings.

But also the vulnerability. The sorrow over such an extreme loss. The astonishment over the strength to find meaning in life, to keeping love growing.

I thought about what it all does to me and to us. How parenthood gave us a strong sense of responsibility. But now, while sickness and loss keep coming up around us, the carefree approach to life is starting to falter. Life is vulnerable. 

The only conclusion I can make is that it is all the more reason to embrace life. To enjoy life to the fullest. And most of all, to keep your loved ones close to your heart.

So this new life is to be welcomed with open arms and hearts. To be surrounded with love, warmth and trust. And to dress it in the softest fabrics by See You At Six. Even though that really is of no real importance at all....

You are so very welcome my little nephew!