Bridgetown Backless #sewwhatyouwear

Het was duidelijk een gevoelige snaar die ik raakte met mijn #sewwhatyouwear blogpost. In één dag werd het vaker dan ieder andere post op mijn blog aangeklikt. Een enkeling vertelde te dragen wat ze naait en te naaien wat ze draagt. Waarvoor hulde en lichte jaloezie. Maar uit het merendeel van de reacties op mijn blog en facebook kwam herkenning naar voren. Nu was ik zelf al een tijdje bezig met dit onderwerp. In eerste instantie kwam mijn 'selfish' sewing stil te liggen. Maar langzaamaan heb ik al een duidelijker beeld gekregen van wat ik wil dragen en dus naaien. Ik maak bewuster een keuze voor een patroon en stof. Missie #sewwhatyouwear heeft daarom al één succesvol resultaat, woohoo!!

I definitely touched a sensitive nerve in the sewing community when I wrote my blogpost on whether I actually sew what I like to wear. Within a day twice as many people read my post as my previously most read post. I was flabbergasted by the interest in this subject. A few mentioned they tend to sew what they wear and wear what they sew, which I admire and envy.... But in most reactions on facebook and my blog I found recognition. Before I wrote my post I had already been pondering over the 'wrong' choices for patterns and fabrics for some time. At first it completely stopped my selfish sewing. But once I got a better grasp on what I like to wear I found myself more conscious in choosing the right pattern and fabric. So my mission #sewwhatyouwear already had its first success at the start of summer, whoohoo!!

Jump for joy!

Oooh wat was ze teleurgesteld dat haar jumpsuit van vorig jaar niet meer paste... Om vervolgens ook nog eens kleine zus er mee te zien wegstappen. Dat er een nieuwe moest komen, en wel snel!

Oh how disappointed she was when she found out last years playsuit no longer fit.... And then had to watch little sis walk away with it. Sometimes it is hard growing up. A new romper had to be made, rather sooner then later...

Met de billen bloot...... #sewwhatyouwear

De afgelopen maanden ben ik mezelf steeds vaker de vraag gaan stellen of ik eigenlijk wel datgene naai wat ik ook daadwerkelijk draag. Het begon tijdens Me Made May, een online evenement waarbij de deelnemers zich tot doel stellen zoveel mogelijk zelfgemaakte kleding te dragen. Iets waar ik niet aan mee deed. Mijn kast heeft wel wat zelfmaak inhoud. Toch wordt niet zoveel van wat er hangt vaak gedragen. Ik ben vast niet de enige naaister die dit 'probleem' heeft, of wel? Net als dat miskopen in de kast belanden, zo komen ook misnaaisels in de kast. Verleid door de mooiste stoffen en de nieuwste patronen maak ik blijkbaar niet altijd de juiste keus? Want ooooh wat kunnen patroonontwerpers en stoffenwinkels (en bloggers trouwens ook!) goed reclame maken.... Maar meegaan met de laatste naai/blog mode leidt in mijn garderobe niet altijd tot een goede aanvulling, erger nog...soms wordt dat dus een misnaaisel. En dat terwijl ik eigenlijk heel graag een veel gedragen zelfgemaakte garderobe wil!

The last couple of months I have been wondering whether I actually sew the right type of garments for myself. It all started during Me Made May. I did not join in on the fun. I do have some selfmade items in my wardrobe. However I do not wear or like to wear all of them. Something is going wrong when sewing for myself...

Happy dress

Happy dress is de beste omschrijving die ik aan deze jurk kan geven. Ontzettend leuk om te maken, heel fijn om te dragen, intens kleurrijke stof.

Happy dress is the best description for this dress. A lot of fun to make, easy to wear and incredibly colourful.

Ishi, Ishi, ISHI!!!!

Dat ik wat traag ben, dat valt niet te ontkennen. Al vanaf dat het patroon uit kwam, was ik gek op de Ishi van Straight Grain. Toch kwam ik pas deze zomer toe aan het naaien van een Ishi. En ook dat is al een tijdje geleden. Eerst werd het patroon overgetekend en aangepast aanaan smalle lijfjes. Toen werd er getwijfeld of ik dat wel goed was gedaan met de prinsessennaden. Er werd opnieuw getekend. Mooie stof werd geknipt. Vervolgens werd getwijfeld over de stoffencombi. Een mooie Ishi staat of valt met de juiste combi.... Dus werd toch weer andere nieuwe stof besteld. Nu had ik genoeg stof voor twee Ishi's. Dus nog meer tekenen, aanpassen en knippen. Uiteindelijk lagen daar twee stapeltjes geknipte Ishi's klaar. En toen...niks..... nada.... Bijna zouden het UFO's worden...

I think it is safe to say that I am not the fastest girl in town when it comes to sewing. I loved the Ishi dress from the moment the pattern came out. Now when was that? Loooong ago, that is for sure. It was only this summer that I got myself to sewing Ishi dresses (yes plural!). It was a slow proces. First I traced the pattern and made adjustments for my skinny girl. Then I started to doubt if my adjustments were correct. Fretted about it for a couple of nights. And in the end redrew it again. I cut into some gorgeous fabric. Then had second thought over the combo. I feel fabric combinations can make or break an Ishi dress. So I ordered some more fabric. Now I had enough fabric for two Ishis.... So more tracing, adjusting and cutting to be done. But in the end, finally, there were two piles of cut fabric for Ishi dresses. And then...nothing, nada..... After all this tracing, cutting and doubting I simply did not feel like it.